De laatste werkdag
Door: Machiel Bakema
Blijf op de hoogte en volg Team Hoogland
23 Oktober 2010 | Oeganda, Kagadi
Vijf uur. Hard getoeter van een auto, gelukkig niet voor ons.
We worden wederom om zes uur wakker van het gekletter van de regen op de blikken daken.
Zeven uur, we mogen opstaan. Hoopvol kijk ik naar de kraan. Helaas weer koud water, maar er is water. De laatste droge sneetjes van de in het begin van de week gekochte brood worden naar binnen gewerkt. Ook de laatste plakken hollandse kaas verdwijnen. Wat achter blijft is de jam.
Kwart voor acht, de chauffeur staat voor, het ziet er niet veelbelovend uit, het regent nog steeds, inderdaad, de steiger en het dak zijn te glad, te gevaarlijk om te beklimmen. Bouwteam Hoogland weet de oplossing: er wordt nog een extra instructieochtend gegeven. Gerard timmert, zaagt en schroeft een Madurodam dak in elkaar. Zo had hij al eerder een dwerggootje gemaakt. De Oegandezen, onder leiding van Zed kijken toe. Veel schroeven worden door het lokale team te vast gedraaid, waardoor de afsluit ringen lekken en er putjes in het dak komen waar gemakkelijk water in blijft staan. Gerard doet het voor en de rest kijkt toe. Daarna gaan Zed, Leonard en Saddam zelf aan de gang. Onze trainingen slaan aan, en daarna maken ze gezamelijk aantekeningen in het Rabobank mkb logboek.
Onze opzet is geslaagd! Team Oeganda kan binnenkort zelfstandig aan het werk onder leiding van Zed. De gesponsorde zaag-, schroef- en boormachines, die veelal in handen waren van Henny, Bart en Johan kunnen met een gerust hart overgedragen worden.
Tussen de middag staat er wederom een prima lunch klaar bestaande uit rijst, aardappelen, pepers, gember, bonen, spinazie en kip. Het hotel kan hier nog wat van leren. Zelf een aap uit de rimboe komt mee eten, zo lekker was het. De middag wordt besteed aan de laatste instructies, ook wordt er een begin gemaakt aan de dakgoot aan de voorkant van het gebouw. In het begin van de week stond Gerard daar met Hooglanders, nu staat hij daar met Zed, Robert en Leonard. En Gerard kijkt toe en dat doet hij niet vaak. De laatste tips worden gegeven. Ondertussen zijn de anderen bezig de steigers af te breken en de boel op te ruimen. Het is vrijdagmiddag. De laatste loodjes. Het was weer zwaar. Dat is van de gezichten af te lezen. Maar het was het waard, een hele mooie ervaring midden in Oeganda.
Het wordt ondertussen druk aan mijn schrijftafel, De bouwvakkers komen binnendruppelen “He hé, ik ben het zat” hoor ik Gerard mompelen. Ondertussen worden een 50-tal kleurijke posters met lesmateriaal opgehangen. Leergierige leerlingen kijken er geintereseerd naar. Een glimlach verschijnt op hun gezichten als ik hiervan enkele foto’s neem. Ondertussen worden cadeautjes, gefinancierd door de het bouwteam zelf, klaargezet voor de afscheidsceremonie om vier uur.
Uiteindelijk is het dan zover, het is vier uur, het werk zit erop, en de afscheidsceremonie begint. De zaal zit vol met de schoolmeiden, bouwteam Hooglandia en enkele mensen van de schooldirectie. Masereka, hoofd van de school, geeft een korte introductie en daarna ben ik (Machiel) aan de beurt. Ik sta op uit mijn stoel en krijg de microfoon in mijn handen gedrukt, ik draai mij om en kijk naar de zaal. Bijna driehonderd meiden kijken mij aandachtig aan, benieuwd over wat ik hun ga vertellen. Aangezien we de afgelopen dagen veel van de Oegandeze cultuur gezien hadden leek het mij leuk om hun kennis te laten maken met de Nederlandse cultuur. Hiervoor had ik samen met Cor een filmpje geregeld over Nederland. Na een korte introductie begint de film. Het is muis stil! De meiden kijken en luisteren aandachtig, Daarna vervolgde ik mijn verhaal. Ik heb de aan de hand van een aantal voorbeelden uit de film verteld hoe belangrijk educatie, leiderschap en visie is. Vooral aan deze laatste twee factoren wordt op de school hard aan gewerkt.
Daarna was Team Oeganda aan de beurt. Ze vertelden wat zij allemaal geleerd hadden. De bedoeling was dat zij, dit in ongeveer 5 tot 10 minuten zouden doen. Door hun enthousiastme, en de voorbeelden die we samen hadden gemaakt duurde het uiteindelijk drie kwartier, en al die tijd luisterden de meiden aandachtig.
Het ‘serieuze’ gedeelte is nu voorbij. Cor is aan de beurt om nog een laatste keer de meiden aan het lachen te krijgen en de cadeaus die bouwteam Hoogland heeft meegenomen uit te delen. De meiden zijn dolenthousiast over al het gereedschap, het lesmateriaal en de 10 tafels en 20 bankjes, zodat iedereen tegelijk kan eten in de kantine. Als laatste delen we nog een mooi schrift met een harde kaft aan alle meiden uit, voor ons in Nederland is het onvoorstelbaar hoe blij zij zijn met dit cadeau(zie foto’s). Daarna geven Alida en Musheshe, de directeur UDRT,nog een korte toespraak. Ook hebben de meiden nog een cadeau voor ons in petto:een prachtig schilderij voor elke bouw team Hoogland lid om hun dankbaarheid te tonen.
Daarna evalueert het team Hooglandia, samen met het URDT team, onder het genot van een biertje het hele trainingsproject. Iedereen is het er overeens dat het een geslaagd evenement was. Daarnaast zijn er enkele verbeterpunten voor het bouwwerk en toekomstige projecten. Daarna wordt iedereen die meegeholpen heeft aan het project uitgenodigd samen met ons in het hotel te eten. Nog een keer genieten wij van eenzelfde maaltijd, dit keer met 14 bouwvakkers bij kaarslicht, die opnieuw bestaat uit rijst, aardappelen, pepers, gember, bonen, spinazie en kip.
Morgen weer vroeg op, dan splits team Hooglandia: Team Uganda gaat verder met de bouwwerkzaamheden, Team Hoogland gaat naar het Queen Elisabeth wildpark en Team Bakema gaat terug naar Kampala om vanuit daar op zondag richting Murchison Falls wildpark te vertrekken.
Zo, dit deel van het reis is voorbij. Iedereen heeft niet alleen veel geleerd, maar ook erg genoten.
Nogmaals dank aan het thuis front voor de morele steun en onze sponsoren voor de machines en materialen!
Missie geslaagd!
We worden wederom om zes uur wakker van het gekletter van de regen op de blikken daken.
Zeven uur, we mogen opstaan. Hoopvol kijk ik naar de kraan. Helaas weer koud water, maar er is water. De laatste droge sneetjes van de in het begin van de week gekochte brood worden naar binnen gewerkt. Ook de laatste plakken hollandse kaas verdwijnen. Wat achter blijft is de jam.
Kwart voor acht, de chauffeur staat voor, het ziet er niet veelbelovend uit, het regent nog steeds, inderdaad, de steiger en het dak zijn te glad, te gevaarlijk om te beklimmen. Bouwteam Hoogland weet de oplossing: er wordt nog een extra instructieochtend gegeven. Gerard timmert, zaagt en schroeft een Madurodam dak in elkaar. Zo had hij al eerder een dwerggootje gemaakt. De Oegandezen, onder leiding van Zed kijken toe. Veel schroeven worden door het lokale team te vast gedraaid, waardoor de afsluit ringen lekken en er putjes in het dak komen waar gemakkelijk water in blijft staan. Gerard doet het voor en de rest kijkt toe. Daarna gaan Zed, Leonard en Saddam zelf aan de gang. Onze trainingen slaan aan, en daarna maken ze gezamelijk aantekeningen in het Rabobank mkb logboek.
Onze opzet is geslaagd! Team Oeganda kan binnenkort zelfstandig aan het werk onder leiding van Zed. De gesponsorde zaag-, schroef- en boormachines, die veelal in handen waren van Henny, Bart en Johan kunnen met een gerust hart overgedragen worden.
Tussen de middag staat er wederom een prima lunch klaar bestaande uit rijst, aardappelen, pepers, gember, bonen, spinazie en kip. Het hotel kan hier nog wat van leren. Zelf een aap uit de rimboe komt mee eten, zo lekker was het. De middag wordt besteed aan de laatste instructies, ook wordt er een begin gemaakt aan de dakgoot aan de voorkant van het gebouw. In het begin van de week stond Gerard daar met Hooglanders, nu staat hij daar met Zed, Robert en Leonard. En Gerard kijkt toe en dat doet hij niet vaak. De laatste tips worden gegeven. Ondertussen zijn de anderen bezig de steigers af te breken en de boel op te ruimen. Het is vrijdagmiddag. De laatste loodjes. Het was weer zwaar. Dat is van de gezichten af te lezen. Maar het was het waard, een hele mooie ervaring midden in Oeganda.
Het wordt ondertussen druk aan mijn schrijftafel, De bouwvakkers komen binnendruppelen “He hé, ik ben het zat” hoor ik Gerard mompelen. Ondertussen worden een 50-tal kleurijke posters met lesmateriaal opgehangen. Leergierige leerlingen kijken er geintereseerd naar. Een glimlach verschijnt op hun gezichten als ik hiervan enkele foto’s neem. Ondertussen worden cadeautjes, gefinancierd door de het bouwteam zelf, klaargezet voor de afscheidsceremonie om vier uur.
Uiteindelijk is het dan zover, het is vier uur, het werk zit erop, en de afscheidsceremonie begint. De zaal zit vol met de schoolmeiden, bouwteam Hooglandia en enkele mensen van de schooldirectie. Masereka, hoofd van de school, geeft een korte introductie en daarna ben ik (Machiel) aan de beurt. Ik sta op uit mijn stoel en krijg de microfoon in mijn handen gedrukt, ik draai mij om en kijk naar de zaal. Bijna driehonderd meiden kijken mij aandachtig aan, benieuwd over wat ik hun ga vertellen. Aangezien we de afgelopen dagen veel van de Oegandeze cultuur gezien hadden leek het mij leuk om hun kennis te laten maken met de Nederlandse cultuur. Hiervoor had ik samen met Cor een filmpje geregeld over Nederland. Na een korte introductie begint de film. Het is muis stil! De meiden kijken en luisteren aandachtig, Daarna vervolgde ik mijn verhaal. Ik heb de aan de hand van een aantal voorbeelden uit de film verteld hoe belangrijk educatie, leiderschap en visie is. Vooral aan deze laatste twee factoren wordt op de school hard aan gewerkt.
Daarna was Team Oeganda aan de beurt. Ze vertelden wat zij allemaal geleerd hadden. De bedoeling was dat zij, dit in ongeveer 5 tot 10 minuten zouden doen. Door hun enthousiastme, en de voorbeelden die we samen hadden gemaakt duurde het uiteindelijk drie kwartier, en al die tijd luisterden de meiden aandachtig.
Het ‘serieuze’ gedeelte is nu voorbij. Cor is aan de beurt om nog een laatste keer de meiden aan het lachen te krijgen en de cadeaus die bouwteam Hoogland heeft meegenomen uit te delen. De meiden zijn dolenthousiast over al het gereedschap, het lesmateriaal en de 10 tafels en 20 bankjes, zodat iedereen tegelijk kan eten in de kantine. Als laatste delen we nog een mooi schrift met een harde kaft aan alle meiden uit, voor ons in Nederland is het onvoorstelbaar hoe blij zij zijn met dit cadeau(zie foto’s). Daarna geven Alida en Musheshe, de directeur UDRT,nog een korte toespraak. Ook hebben de meiden nog een cadeau voor ons in petto:een prachtig schilderij voor elke bouw team Hoogland lid om hun dankbaarheid te tonen.
Daarna evalueert het team Hooglandia, samen met het URDT team, onder het genot van een biertje het hele trainingsproject. Iedereen is het er overeens dat het een geslaagd evenement was. Daarnaast zijn er enkele verbeterpunten voor het bouwwerk en toekomstige projecten. Daarna wordt iedereen die meegeholpen heeft aan het project uitgenodigd samen met ons in het hotel te eten. Nog een keer genieten wij van eenzelfde maaltijd, dit keer met 14 bouwvakkers bij kaarslicht, die opnieuw bestaat uit rijst, aardappelen, pepers, gember, bonen, spinazie en kip.
Morgen weer vroeg op, dan splits team Hooglandia: Team Uganda gaat verder met de bouwwerkzaamheden, Team Hoogland gaat naar het Queen Elisabeth wildpark en Team Bakema gaat terug naar Kampala om vanuit daar op zondag richting Murchison Falls wildpark te vertrekken.
Zo, dit deel van het reis is voorbij. Iedereen heeft niet alleen veel geleerd, maar ook erg genoten.
Nogmaals dank aan het thuis front voor de morele steun en onze sponsoren voor de machines en materialen!
Missie geslaagd!
-
24 Oktober 2010 - 06:11
Annie:
Geweldig werk!!De foto's en jullie verslag zeggen meer dan genoeg.Een week van hard werken onder moeilijke omstandigheden maar het resultaat mag er zeker zijn.Ik ben erg trots op jullie.Geiet nog van jullie laatste dagen in Uganda. -
24 Oktober 2010 - 08:23
Anneleen:
Hoi Fred,
Nog even op de valreep een berichtje. Op het vakantie adres waar ik was met oma was er helaas geen internet dus heb ik vandaag pas de site kunnen bezoeken.
Geweldig werk en wat zullen jullie trots zijn op datgene jullie gedaan en bereikt hebben. De verslagen heb ik inmiddels gelezen en ga nog even zitten voor de foto's. Geniet nog even van de laatste dagen daar, vooral van het warme weer.
Groeten uit een regenachtig Zwartebroek.
-
24 Oktober 2010 - 08:27
Ben:
goed werk gedaan jongens.ik wens jullie een fijne vakantie en een goede terugreis -
24 Oktober 2010 - 14:34
Jeannette & Patricia:
Fantastische werk verricht mannen!! De foto's zien er goed uit, we zijn benieuwd naar de rest van de verhalen.
Het thuisfront mist je Chris!!
Dikke kus
net en tries -
25 Oktober 2010 - 14:18
Betty:
Fantastisch wat "n succes! -
25 Oktober 2010 - 15:02
:
Mooi wark!
Vooral die houten steigers! Veel succes nog!
Henny, groeten van Simon, Suus, Lien en Michel! -
26 Oktober 2010 - 19:21
Femke:
Hallo daar, ik was benieuwd of de afgelopen dagen ook goed verlopen waren en hoop nog op een berichtje uit oeganda met nieuws! groeten femke -
31 Oktober 2010 - 07:45
Margreeth:
Beste mensen wat hebben jullie fantastisch werk verricht. En als we nu een bouvakker nodig hebben dan bellen we Fred;)hartelijke groet oet Paiderboer n -
31 Oktober 2010 - 08:17
Henrieke Hamminga:
Hallo Hooglanders!!
Wat super om te zien dat jullie zoveel werk hebben verricht!! Fantastisch!!
@ Fred.. De beste stuurlui staat aan wal ;)
Verder alles goed?? Hier in Australië gaat alles nog zo z'n gangetje!! Nog 4 weken op m'n stage school en dan ga ik rondreizen. Van Melbourne via Sydney richting Cairns! Heb er echt super veel zin in!!
Hooglanders heel veel succes nog met jullie werkzaamheden!!
Groetjes vanuit Australië -
05 November 2010 - 19:39
Wiesje:
Zo, ik ben weer helemaal bijgelezen. Je schrijft leuk Machiel!! Tot snel. x -
05 November 2010 - 22:38
Jolande:
Genoten van het verslag. Moet een geweldige ervaring zijn geweest.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
